خوردگی در ایمپلنت های دندانی تیتانیومی

چکیده

خوردگی ایمپلنت های دندانی یک مشکل کلینیکی جدی است.علی رغم پیشرفت های اخیر مبتکرانه تکنولوژیکی و توسعه قابل توجه در طراحی وساخت مواد دندانی و جراحی شکست هایی نیز اتفاق افتاده است . مقاله حاضر مشکلات خوردگی در ایمپلنـت های دندانی را بیان می کند. اهمیت بالینی خوردگی ایمپلنت های دندانی خیلی مهم است و متداولترین نوع نوع خوردگی خوردگی گالوانیکی است که در تماس با محیط های vivo و vitro اتفاق می افتد. این مقاله به بررسی های مختلف در ایمپلـنت های دندانی تیتانیم دندانی و آلیاژهای مربوطه نگاهی دارد مطالعات انجام شده تناسب و سازگاری حیاتی تیتانیم را برای استفاده در عارضه های دهانی ثابت کرده اند.هدف این است که خوردگی گالوانیکی را که به طور ذاتی در اطراف ایمپلنت های دندانی تیتانیمی وقتی با یک آلیاژپایه فلزی جفت می شوند اتفاق می افتد را بررسی کند.
مقدمه:

استفاده از ایمپلنت های دندانی در معالجات دندانی جزئی وکلی یکی از عوامل کیفیت معالجات در دندان پزشکی پیشرفته شده است. ایمپلنت های دندانی برای اولین بار در دهه 1930 استفاده شد ولی استفاده کلینیکی از آنها حدود 20 سال بعد رایج شد. مواد مختلفی برای ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند.

خوردگی فلزات در بیومتریال ها از چند مدل اصلی پیروی می کند.فلزات در معرض واکنش های شیمیایی با عناصر غیر فلزی در محیط تولید ترکیبات شیمیایی می کنند.معولا این محصولات را محصولات خوردگی می نامند. یکی از نیازهای اصلی برای فلزات یا آلیاژهایی که در بدن انسان استفاده می شوند سازگاری با بدن است و بنابراین نباید محصولاتی که برای بدن یا خود فلز زیان بخش و مضر هست تولید کند یا به تولید آنها کمک کند.